Wilrike nam bij de laatste Almenak afscheid. Hieronder een interview over haar werkzaamheden voor de Almenak:
10 vragen aan Wilrike ter Meulen
- Hoe ben je bij de Almenak terechtgekomen?
Bij toeval. Ik hing op de bank en mijn blik viel op de Almenak op tafel. Met als redacteur Martin Lourens. Allemaal vrijetijdswerk. Ik vond dat ik daar wel mijn steentje aan wilde bijdragen. Mijn eerste taak was het gestencilde papier (dozen vol) bij Gerard de Greef op te halen en naar de betreffende vereniging te brengen; de Almenak werd om de beurt door verenigingen ingebonden (geniet). Vervolgens werden deze door leerlingen van de Julianaschool bezorgd. Sinds jaren is die taak overgenomen door vrijwilligers.
2. Wat was jouw rol? En hoe is die in de loop der jaren veranderd?
Op een gegeven moment stopte Martin en ging ik de kopij bundelen – Louise de Kruyff stelde haar brievenbus beschikbaar – en bracht die naar Han Hebing. Zij typte jarenlang de Almenak op stencils. Op school werden die afgedraaid door een vrijwilliger.
Gelukkig deed de computer zijn intrede; dat scheelde veel werk. In Ons Huis was inmiddels een kantoor ingericht waar vervolgens de Almenak gestencild werd.
3. Wat vond je het leukst aan jouw redactiewerk?
Het puzzelen was het leukst. Hoe krijg je zoveel mogelijk info op zo weinig mogelijk papier. Soms beetje schuiven met de kantlijnen, de kop boven de tekst verkleinen of plaatjes verwijderen.
4. Wat vind je de leukste rubriek in de Almenak?
De leukste rubriek bleef al die jaren de Torenhaan, die las ik al gelijk bij binnenkomst.
5. Wat is je het meest bijgebleven van jouw 40 jaar redacteurschap?
Het meest wat me bijgebleven is na al die jaren is de stress. Dan was het tijdstip van inleveren voorbij en miste ik een belangrijke vereniging – nee, ik noem geen namen. Maar het ergste was dat als de Almenak klaar was en iemand alsnog kwam met een inzending. Dan klopte de nummering niet meer en begon het gepuzzel opnieuw. Daar hebben we met de nieuwe Almenak dan ook een streep door gezet.
6. Wat was een memorabel moment voor je in deze periode?
Het meest memorabel was de presentatie van de Millennium Almenak bij de Millenniumwisseling. Nog te lezen op de site Almen-info.nl.
7. Hoe heeft de Almenak zich in de loop der jaren in jouw ogen ontwikkeld?
Aanvankelijk zagen secretarissen van verenigingen er soms tegenop om een stukje te schrijven. Veel spelfouten en nog erger: sommigen gebruikten de computer als typmachine: aan het eind van de regel drukten ze op Enter. Iets veranderen in de tekst kostte zo veel tijd. Die gingen bij mij ‘op cursus’. Nu is dat veel beter geworden en leuk: ook anderen mogen nu in de Almenak publiceren. De Almenak is dus veelzijdiger geworden.
8. Wat neem je mee uit je tijd bij de Almenak?
Ik heb veertig jaar lang mogen zien hoeveel vrijwilligerswerk er in het dorp wordt verricht. En nog steeds. Het zorgt voor de verbinding waar Almen bekend om staat in de omgeving.
9. Hoe zie jij de toekomst van de Almenak?
We merken dat de Almenak breed wordt gedragen door de dorpelingen. O wee als een adres vergeten wordt bij de bezorging. Jammer dat de kosten zo stijgen. We hadden een anonieme sponsor die ik hierbij wil bedanken. Maar misschien is er een opvolger?
10. Wat wil je jouw opvolger meegeven?
Ik heb nu een paar jaar samengewerkt met Miranda. Zij is een professional. Ik wens haar toe dat zij zelf ook steeds weer voldaan is als de Almenak op de mat valt.